مبحث 6 مقررات ملی ساختمان (بارهای وارد بر ساختمان)
مبحث ششم مقررات ملی ساختمان با عنوان بارهای وارد بر ساختمان، ششمین مبحث از مباحث بیست و دوگانه مقررات ملی ساختمان است که از منابع مهم برای آزمون نظام مهندسی به شمار می رود.
مبحث ششم مقررات ملی ساختمان حداقل الزامات بارگذاری برای طراحی ساختمانها و سایر سازه های موضوع این مقررات را تعیین می نماید. بارها و ترکیبات بار اختصاص داده شده که هماهنگ با یکدیگر تعریف شده اند، برای استفاده در روشهای طراحی متفاوت بیان شده است.
بار مرده :
بارهای مرده عبارتند از وزن اجزای دائمی ساختمان ها مانند : تیر و ستون ها ، دیوارها ، کف ها ، بام ، سقف ، راه پله ، نازک کاری ، پوشش ها و دیگر بخش های سهیم در اجزاء سازه ای و معماری . همچنین وزن تاسیسات و تجهیزات ثابت شامل وزن جرثقیل های ثابت نیز در ردیف این بارها محسوب می شود .
بار زنده :
باری غیردائمی است که در حین استفاده و یا بهره برداری از ساختمان و یا سایر سازه ها به آنها وارد شود و شامل بارهای ساخت و یا بارهای محیطی مانند بار باد ، بار برف ، بار زلزله ، بار سیل ، و یا بارهای مرده نمی شود .
بار باد :
این اثر باید با توجه به میانگین سرعت باد در منطقه ، ارتفاع شکل هندسی ساختمان ها ، میزان پوشش و گرفتگی که موانع مجاور برای آنها در مقابل باد ایجاد می کنند ، محاسبه شوند .
برای تعیین اثر ناشی از باد طراحی باید فرض شود که باد به صورت افقی و در هریک از امتدادها ، ترجیحا در امتداد محورهای اصلی ساختمان ، و به طور غیر همزمان به ساختمان اثر می نماید . اثر باد باید در امتداد مشخص شده در جهت مورد نظر نیز بررسی شود .
در طراحی اعضای سازه ، اثر ناشی از بار باد با بار زلزله جمع نمی شود . کلیه اعضای سازه باید برای هر یک از این دو که بیشتر باشد ، طراحی شوند .
پاسخ‌ها